top of page
Resilience: as a makeshift herbarium
or e.g. how to teach a pine tree
Ανθεκτικότητα: ένα αυτοσχέδιο ερμπάριο
ή πως να μάθουμε από ένα πεύκο
Adaptability
is an essential part of resilience.
It’s the conversation within you between stability and change.
It’s the marriage of your fundamental needs
for security and adventure.
Adaptability is the ability to bend and come back to center over and over again (...)
Esther Perel
January 1926
“Considering how common illness is, how tremendous the spiritual change that it brings, how astonishing, when the lights of health go down, the undiscovered countries that are then disclosed, what wastes and deserts of the soul a slight attack of influenza brings to light, what precipices and lawns sprinkled with bright flowers a little rise of the temperature reveals, what ancient and obdurate oaks are uprooted in us in the act of sickness, how we go down into the pit of death and feel the waters of annihilation close above our heads and wake thinking to find ourselves in the presence of the angels and the harpers when we have a tooth out and come to the surface in the dentist’s arm chair and confuse his “ Rinse the mouth – Rinse the mouth” with the greeting of the Deity stooping from the floor of Heaven to welcome us – when we think of this and infinitely more, as we are so frequently forced to think of it, it becomes strange indeed that illness has not taken its place with love, battle, and jealousy among the prime themes of literature.”
On being ill
Virginia Woolf
Περί ασθενείας
Οn Margaret Mead
Ira Byock
Μτφρ. απο τα Αγγλικά: Γιάννα Τσόκου
"Αν αναλογιστεί κανείς πόσο συνηθισμένο πράγμα είναι η ασθένεια, τις τρομακτικές αλλαγές που επιφέρει στην πνευματικότητά μας,πόσο εκπληκτικές αποκαλύπτονται οι μέχρι τότε ανεξερεύνητες χώρες, όταν τα φώτα της υγείας χαμηλώνουν, ποιες ερημιές, ποιες ερήμους της ψυχής φέρνει στο φως μια ελάχιστη επίθεση γρίπης, τι γκρεμούς και λιβάδια γεμάτα λουλούδια φωτεινά, ο ελάχιστος πυρετός, ποιες αρχαίες πεισματάρικες βελανιδιές ξεριζώνονται μέσα μας όταν ασθενούμε, πόσο βαθιά χωνόμαστε στο ορυχείο του θανάτου και αισθανόμαστε τα νερά του αφανισμού πάνω από το κεφάλι μας, και με την εξαγωγή ενός δοντιού νομίζουμε ότι ακούμε αγγέλους και σάλπιγγες, ενώ αναδυόμαστε στην επιφάνεια μέσα από την καρέκλα του οδοντιάτρου και συγχέουμε το "ξεπλύνετε το στόμα σας - ξεπλύνετε το στόμα σας" με τον χαιρετισμό του Θεού που κατέρχεται από τα ουράνια για να μας καλωσορίσει- καθώς τα σκεφτόμαστε όλα αυτά και απείρως περισσότερα, που τόσο συχνά αναγκαζόμαστε να τα συλλογιστούμε, είναι εξαιρετικά περίεργο που η ασθένεια δεν έχει βρει ακόμη τη θέση της δίπλα στην αγάπη, τη σύγκρουση και τη ζήλια ανάμεσα στα πρωταρχικά θέματα της λογοτεχνίας."
“A student once asked anthropologist Margaret Mead, “What is the earliest sign of civilization?” The student expected her to say a clay pot, a grinding stone, or maybe a weapon.
Margaret Mead thought for
a moment, then she said, “A healed femur.”A femur is the longest bone in the body, linking hip to knee.
In societies without the benefits
of modern medicine, it takes about six weeks of rest for a fractured femur to heal. A healed femur shows that someone cared for the injured person, did their hunting and gathering, stayed with them, and offered physical protection and human companionship until the injury could mend. Mead explained that where the law of the jungle—the survival of the fittest—rules, no healed femurs are found. The first sign of civilization is compassion, seen in a healed femur.”
Μτφρ. απο τα Αγγλικά: Γιάννα Τσόκου
“Κάποτε μία σπουδάστρια ρώτησε την ανθρωπολόγο Μάργκαρετ Μιντ,“Ποιο είναι το πρώτο δείγμα πολιτισμού;”Η σπουδάστρια περίμενε να ακούσει
για αγγεία, μυλόπετρες ή ίσως και όπλα.
Η Μάργκαρεντ Μιντ έμεινε για λίγο σκεπτική
και είπε: “Ένα θεραπευμένο μηριαίο οστό.”
Το μηριαίο οστό είναι το μακρύτερο οστό
του σώματος που συνδέει το ισχίο με το γόνατο.
Σε κοινωνίες που στερούνται τα οφέλη
της σύγχρονης ιατρικής απαιτούνται έξι εβδομάδες ανάπαυσης για να θεραπευθεί το συγκεκριμένο οστό.
Ένα θεραπευμένο μηριαίο οστό, φανερώνει
ότι κάποιος φρόντισε τον ασθενή, κυνήγησε
και συνέλλεξε τροφή, έμεινε κοντά του και του παρείχε προστασία και ανθρώπινη συντροφιά μέχρι να γιάνει. Η Μιντ εξήγησε ότι όπου ισχύει ο νόμος
της ζούγκλας -η επιβίωση του ισχυρότερου-
δεν βρίσκουμε θεραπευμένα μηριαία οστά.
Το πρώτο δείγμα πολιτισμού είναι η ενσυναίσθηση,
που τη βρίσκουμε σε ένα θεραπευμένο οστό.”
Ευχαριστούμε θερμά για την εμπιστοσύνη και την υποστήριξη τους:
Δήμητρα Ανδρέου, Μιχαήλ Βελένη, Ισμήνη Βενετάτου, Ελένη - Βαΐα Δρακουλάκου, Δάφνη Καλαφάτη, Ηώ Καλαφάτη, Μαρία Καλαφάτη, Δημήτρη Καραγιάννη, Σπύρο Κλήμη, Κατερίνα Λιόλιου,
Φλώρα Μακεδώνα, Βίκυ Μάνου, Γιάννη Μαρκάκη, Δημήτρη Παπάζογλου, Άρτεμις Σελητσιανώτη.
Η παρούσα έκδοση του έργου: Ανθεκτικότητα: ένα αυτοσχέδιο ερμπάριο ή πώς να διδάξουμε ένα πεύκο είναι το αποτέλεσμα έρευνας, η οποία χρηματοδοτήθηκε από το Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού με την αριθ. ΥΠΠΟΑ/ΓΡΥΠ/313834/8128/22.6.2020 Κ.Υ.Α.
The present publication of the project Resilience: as a makeshift herbarium or i.e. how to teach a pine tree is the result of research, which was financially supported by the Hellenic Ministry of Culture and Sports (ΥΠΠΟΑ/ΓΡΥΠ/313834/8128/22.6.2020 Κ.Υ.Α).
Υπό την αιγίδα και με την οικονομική υποστήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού.
bottom of page